പൂമരങ്ങള്‍ പൂത്തുനില്‍ക്കുന്ന പൂക്കാലം. പുഴകളില്‍ കുത്തിയോഴുക്കിന്റെ ആരവം. തണല്‍ മരവും പ്രകാശിക്കുന്ന വഴിയംബലവും ചന്ദ്രനെ കാത്തിരിക്കുന്ന രാത്രിപോലെ എന്നെ കാത്തിരിക്കുന്നു. കൊഴിഞ്ഞു വീണ പൂക്കാലം ഓര്‍മകളുടെ തീരതോടിക്കളിക്കുന്നു. കരയുന്ന കടലിനെയും നോക്കി ചീറിപ്പായുന്ന വണ്ടി ......
മനസ്സിന്റെ അന്തരങ്ങള്‍ മൌനം ഭഞ്ജിച്ചു വാക്കുകള്‍ വേപിച്ചു. 'ഓര്‍മകളെ പോവുക ഞാനിനി വരില്ല. എന്നെ അകറ്റുക ഞാന്‍ യാത്ര ചെയ്യട്ടെ...എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ആ വഴിയിലേക്ക് .....!'
ഓര്മകളിപ്പോള്‍ പൊഴിഞ്ഞു വീനുതുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു...എനിക്കെതിരെ വരുന്ന ചീറിപ്പായുന്ന വണ്ടികള്‍ ഞാനിപ്പോള്‍ കാണുന്നില്ല. എതിരെ കാളവണ്ടികള്‍ , പുഴവക്കത് കുളിക്കാന്‍ കെട്ടിയിരിക്കുന്ന കാളകള്‍. ഒരുപാടുതവണ ഞാനതില്‍ യാത്ര ചെയ്തിട്ടുണ്ട് . അപ്പോള്‍ നൊമ്പരങ്ങളില്ല.
കഥകളിയുടെയും , തെയ്യത്തിന്റെയും , ഒപ്പനയുടെയും മദനയില്ലാത്ത നാടിന്‍റെ മൂര്ധാവിലേക്ക് ഞാന്‍ കാലെടുത്തു വെക്കുന്നു. എന്നെ രക്ഷിക്കുക്ക . അമ്മെ ഞാനിതാവരുന്നു നൊമ്പരങ്ങള്‍ കാറ്റില്‍ പറത്തി ഇ വഴിയിലേക്ക് ..
കലക്ക വെള്ളവും , തെളിവെള്ളവും ഏല്‍ക്കുന്ന നീലക്കടല്‍ . തെറ്റ് ചെയ്യുന്ന ഇരുട്ടും അത് തിരുത്തുന്ന വെളിച്ചവും. മനസ്സിന്റെ തെറ്റിലേക്കും, ശെരിയിലെക്കും ഞാനിതാ ഇറങ്ങിചെല്ലുന്നു . അമ്മെ വരിക എനിക്ക് വേണ്ടി ഞാനിതാ ഈ വഴിയില്‍ കാത്തിരിക്കുന്നു . പ്രഭഞ്ഞ്ജ സൌധര്യ മാവാഹിക്കുന്ന അഞ്ജതയിലെ വീന്നക്കബിയും ശരിയാക്കി . മനസ്സ് മരവിച്ചു ഞാനിതാ കാത്തിരിക്കുന്നു , ഈ വഴിയില്‍ .......!
No comments:
Post a Comment